«Εσύ είσαι λοιπόν ο αφηρηµένος καλικάντζαρος!» αναφώνησε η γιαγιά, αντικρίζοντας εκείνα τα γνώριµα µάτια που δε θα τα ξεχνούσε όσα χρόνια και να περνούσανε.
Όλη η ιστορία των παρεξηγηµένων καλικαντζαραίων µέσα από τα µάτια δύο µικρών παιδιών.
Οι «αγκαθωτές ιστορίες» µας δεν είναι τίποτ’ άλλο από µια παραµορφωτική προσέγγιση σκηνών της καθηµερινότητας, που λίγο πολύ όλοι µας έχουµε ζήσει είτε ως µάρτυρες είτε ως πρωταγωνιστές. Με µια καλή δόση χιούµορ, λίγο σαρκασµό και µια… ιδέα κυνικότητας, οι «γκροτέσκο» ιστορίες µας έχουν στόχο το γέλιο. Για να δούµε λοιπόν…
Ο παππούς, σφίγγοντας τη ροζιασµένη µαγκούρα του, συνέχισε να διηγείται στο διψασµένο παιδί την ιστορία του γίγαντα:
Ο Βρόντης που λες γιόκα µου, σαν δει απ’ τη βίγλα του πως τα χωράφια ξεράθηκαν και τα ποτάµια άρχισαν να στερεύουν, µπαίνει φουριόζος στη σπηλιάπου έχει για αποθήκη και ξεκινάει να βγάζει τα βαρέλια του έξω ένα-ένα. Επειδή όµως είναι βαριά και µεγάλα, τα κυλάει πάνω στα σύννεφα κι έτσι ακούµε εµείς τούτες τις φοβερές βροντές και τα µπουµπουνητά.