«Σήκω ψυ’ μου κι έφεξε. Πότα θα τονε πεις το Λάτζαρο; Θα σας προκάμ’νε οι λουρίτες απ’ τα Αλώνια και θα πάρουνε ευτήνοι τα καλά τα τραταμέντα. Ο Αντρέας είναι νια ώρα απ’ όξου και σε καρτερεί», είπε η μάνα του Γιάννη, προσπαθώντας να ξυπνήσει τον κανακάρη της για να πάει να πει τα κάλαντα του Λαζάρου.
«Ε μωρέ και ποιος είναι κειός όπου ’βήκε απ’ τη βάρκα του Ζώη του Βλιασμένου ούλη νύχτα;», ρώτησε ο γερο Πάνος ο Γρόμπιος την ομήγυρη, που ήταν ακροβολισμένη γύρω απ’ την ξυλόσομπα του καπηλειού και έτσουζε τα κρασάκια της…
-Ε μωρή κοπέλα, τι ναι κειό το γκουρμέ που λένε πως εφέρανε κάτω φτου στο Βαθύ για να’ χουμε το καλό το ρώτημα; Ρώτησε η θεια Κούλα την εγγονή της τη Γιωργία που ετοιμαζότανε να βγει.
-Γιαγιάκα μου για κει ετοιμάζομαι κι εγώ. Με άκουσες να μιλάω στο τηλέφωνο με τη Μαρία και γι’ αυτό ρωτάς; Απάντησε η μικρή.
-Τι λες μανούλα μου που θα κάτσω γω ν’ ακουρμαστώ τα τελέφωνά σας. Άλλη όρεξη δεν είχα μαθές, είπε χολωμένη η γιαγιά βάζοντας τα χέρια στη μέση της, έτοιμη για καυγά.